Dondurma tadında günler

Güzel bir hafta sonu geçirdim. Sergiler gezdim, sevdiğim insanlarla yemekler yaptım, yemekler yedim. Yeni insanlar tanıyıp sevdim . Upuzun sohbetler ettim. Bence bir hafta sonu için bunlar bile yeterdi. Ama bir de üstüne yeni bir dondurmacı keşfettim ki keyfime keyif kattı.
Beyoğlu'nda yürümeyi hep çok sevmişimdir ama son yıllarda pek de yürünür bir hali kalmadı. O kadar kalabalık ki... Yine de galatasarayı geçip tünele doğru indikçe sakinleşiyor. Sanki o sokağın taşlarına sinen tarih, onca yaşanmışlık nefesinize doluyor. Yoksa insan yürüken hiç bir vitrine de bakmadığı halde niye yüzü gülsün, niye keyif alsın ki? İşte Beyoğlu'nu geçip sevdiğim sakin sokakta yürüken sağ tarafımda bir dükkan gördüm daha önce görmediğim. Dondurmalar o kadar güzel görünüyordu ki kendimi yaklaşıp iyice bir incelemekten alamadım. Dondurmaların görüntüsünden alıştığımız dışında, özel bir şekilde yapıldığı belli oluyordu. Sonunda naneli donduırmayı da görünce dayanamayıp bir top naneli bir top da siyah çikolatalı dondurma aldım. Sonra olanları tarif etmeme imkan yok. Gidip yemeniz gerek ve o ilk kaşığı aldığınızda beni anlayacağınızı sanıyorum. Bugün de otururken "ben o dondurmacıya gitmek istiyorum" diyerek iş çıkışı canımcığımı da Taksim'e sürükledim. Bu sefer Baileysli ve kahveli dondurmaları tattım. Onlardan da çok memnun kaldım. Oturunca dükkanın tarihini ve dondurmaların nasıl yapıldığını da okuma fırsatım oldu. İlk Prag'da açılan dondurmacı ev üsulü dondruma yapıyor ve hiç bir katkı maddesi veya yapay renklendirici kullanmıyormuş. Ayrıca çalışanlar da çok sevimli. İlk gittiğimizde "ben bunların hepsini tatmak istiyorum" dedim diye biraz da çilekliden koymuşlar üstüne "tatmaya bundan başlarsınız" dediler :) Ne şirin değil mi?
Böyle de reklam gibi oldu belki ama beni çok mutlu eden tatları paylaşmak istedim. Sizler de bu keyfi tadın diye. Tabii başka tatlılar da var ama daha onlara sıra gelmedi. Ben şimdilik dondurmaları tatmaya devam edeceğim sanırım :) Mekanın adı Cremeria Milano. Asmalımescit caddesi no:342'de.

Ruhumu besleyenlerden de sizinle paylaşabileceklerim var tabii. Çukurcuma'da Apel Galeri'ye uğrarsanız GDO "tohum" sergisini gezebilirsiniz. Heykeller zaten çok güzel anlatıyor dertlerini ama bir de yaratıcıları Tuğrul Selçuk'la konuşup GDO'yu onun ağzından dinlerseniz hepsi daha da anlam kazanıyor. Kendisi de galeride oluyor.
Bir öneri de fotoğraf severlere. Modern Sanat'ta Gökşin Sipahioğlu'nun yıllarca dünyayı etkileyen bir çok ana tanıklık eden objektifine takılanların bir kısmını görebilirsiniz. Dünya tarihine böylesine tanıklık etmek, tüm o resimleri çeken objektifin arkasında olmak; savaşlara, açlığa, yoksulluğa, ülkeleri karmakarışık olmuş insanlara fotoğraf makinasıyla eşlik etmek nasıl zengin bir hayat yaratmıştır diye düşünmeden edemiyor insan.
Hepinize güzel günler diliyorum :)