27 Nisan 2006

ONLARA KİTAP OKUMANIN MUTLULUĞU


Birkaç saat önce beni çok mutlu eden birşey oldu:) Tea Time yemek blogunda bir link gördüm iki gün önce. Bu linkin logosunda “Onlara bir kitap oku” yazıyordu. Bu logoyu gördükten sonra iki-üç saatim görme engelli insanlar için kitap okuma gönüllüsü olmakla ilgili sitedeki yazıları okumakla geçti. O kadar etkilenmiştim ki tekrar tekrar okuyordum. Belki benim gibi çoğunuz bilmediği bir sistem varmış. Görme engelliler için Beyazıt Kütüphanesi’nde hazırlanmış olan seslendirme odalarında kitap okunabiliyormuş. Yine de bu birçok insan için gidilemeyecek bir yol, olmayan bir zaman... Buna da bir çözüm bulmuşlar ama. Bilgisayırınıza indirdiğiniz bir programla evde istediğiniz bir kitabı sesinizle gözü olacağınız insanlar için okuyabiliyorsunuz. Her aşamada size sonsuz destek veriliyor, yardımcı olunuyor. Bu kayıt kütüphanede yerini alıyor.
Hemen böyle bir işe girişmek istedim ve belki başkalarını da benim kadar heyecanlandırır diye ilgilenebilecek tüm arkadaşlarıma e-posta yoluyla bu olanağı duyurdum. Kendini bilen her insan yaşamda hiçbir şeyin kesin olmadığını, sahip olduğumuz hiçbir şeyin daima bizle kalacağının garanti olmadığını bilir ve kendi sahip olduklarına sahip olmayanları kendinden ayırmaz. İncecik bir çizgide yatar elimizdekileri kaybetmek. Ben böyle düşünüyorum. Hep böyle düşündüm. Bu yüzden benim de herhangi bir gün, birdenbire özürlü tabir edilen bir insan olabileceğimi hiç unutmadım. Göremesem diye düşündüğümde hep kitap okuyamamak geldi aklıma. Tabii bu belki çok küçük bir parçası ama aklıma o gelir hep. İşte o yüzden bu kadar etkilendim belki bu çalışmadan.
Ama öyle güzel birşey oldu ki, henüz sesimle kimseye göz olmadan kocaman bir köprü yaratmakta çok önemli bir rol oynamışım bilmeden. E-posta attıklarım arasında eski iş yerimden arkadaşlarım da vardı. Böylece NTV’deki arkadaşlarıma kişisel olarak attığım bu mesaj bir habere konu olmuş. Benim haberim bile olmadı. Ama bugün bana bir teşekkür geldi canım arkadaşım Fevzi’den. Attığım mesaj sayesinde haberleri olan kitap okuma gönüllülüğünü haber yapmışlar ve binlerce insan katılmak istemiş bu okuma işine.
Bu kadar etkilendiğim birşey için haberim bile olmadan böyle bir etki yaratmaktan ne kadar mutlu olduğumu anlatamam...
Belki yukardaki yazı yazabileceğim en iyi yazı değil, belki hataları vardır. Sadece ne kadar duygulandığımı, ne kadar sevinç duyduğumu, birilerine yardımcı olma yolunda bir köprü yaratmakta zincirin bir halkası olma hissinin güzelliğini paylaşmak istedim...
http://onlarakitapoku.blogspot.com/
http://www.seslikitapgonulluleri.com/

6 Comments:

Anonymous Adsız said...

Slm Tugce, ne güzel anlatmıssın az ve öz bir dille biz insanların ne kadar nankör bir dünyada yasadıgımızı ve bugün sahip olduklarımızın yarın icin hicbir garantisi olmadıgını! Keske herkez senin gibi düsünse ve dünya icin( o da olmazsa vatan ..ha o da mı olmadı cevrendeki insanlar ve gelecekteki cocuklar icin) birsey yapabilse... Cogumuz ne yazık ki hep agzımızla calısır ama duruma hicbir sey yapmayız veya yapmaktan cekiniriz - ben yardım etmisim ne olucak mentalitesiyle.. Halbuki herkeze elele verince bakın ne güzel seyler oluyor. Kutluyorum seni bu güzel davranısından( Sen farkında olmadan olsa bile icindeki yardımlasma istegi icin) Aslında bütün bloglar-sadece görme özürlü olanlar icin degil baska problemler icinde - elele verip herkeze örnek olunacak seyler yapabilirsiniz. Atalarımız bosuna dememis... Bir elin nesi var, iki elin sesi var...
Sevgi ve saygılarımla
Düzceden isvecli Serpil

17:23  
Blogger tugce:-) said...

teşekkür ederim serpil. blog sahipleri birçok konuda bu duyarlılığı gösterip el ele veriyor ve bir fark yaratmaya çalışıyor. bence en güzeli de bu. yoksa üç-beş yemek tarifi paylaşmakla yetinmek gerekirdi, ama herkes elinden geldiğince gönlünü, olanakları paylaşıyor ve sonuçta ortaya böyle güzellikler çıkabiliyor.
okuduğun ve hislerini paylaştığın için teşekkürler,
sevgiler...

17:41  
Anonymous Adsız said...

slm...gercekten cok güzel bir yardim ve faaliyet ne mutlu sizin gibi yardimsever insanlar varki böylece yardimlasmalar olusmus..düsüncelerinze katiliyorum bende hergün her an herseyin olabilecegini düsünrek yasiyorum yarina durum nasil veya hayatta olup olmiycam bile belli degil...gercekten tebrikler basarilar dilerim ve allah hepimizin yardimcisi olsun..

23:41  
Blogger Banu Ucak said...

Harikasın Tuğçe çok hoşuma gitti yazdıkların. İnsan bazen içinden geleni harekete geçirdiğinde plan yapmadan da çok güzel şeylere vesile olabiliyor senin yaptığın gibi. Hemen yazdığın linkleri incelemeye başlıyorum şimdi.

17:27  
Blogger vintage biscuit said...

çok hoş anlatmışsın . etkilendim çok .blogunuda çok sevdim :)

17:34  
Anonymous yemek tarifleri said...

guzel bir tarifmis. tebrik ederim.

16:29  

Yorum Gönder

<< Home